Kot, border i dzik

Nie udał nam się trening biegania, bo tym razem przeziębiona jest Beata. Takie mamy szczęście. Za to poszłyśmy na spacer w stronę Wisły. Endomondo pokazało nam, że przeszłyśmy ok 2,5 km w oszałamiającym tempie 2,4km/h.
Przyplątał się do nas jakiś podejrzany mężczyzna. Przez pewien czas chodził za nami, w niewielkiej odległości. Kilkakrotnie wziął przykład z naszych psów i... cóż... jakby to... oznaczył teren. Kiedy przeszłyśmy w stronę innych, znajdujących się na polanie ludzi, poszedł sobie.
Riko ćwiczył odbijanie się od drzewa. W tym czasie Pimpek eksplorował zarośla. Po chwili przybiegł do mnie. Postanowiłyśmy pójść z psiakami w tamtą stronę. Usłyszałyśmy szelest. Potrzymałam psy, a Beata zbliżyła się do drzew. Zaraz wróciła, z komunikatem, że dziki wróciły.Z duszą na ramieniu, udałyśmy się do domu.

Nie. Oni na prawdę nie chcieli pozować

Tak, dziki są u nas częstymi towarzyszami spacerów. Czasem podchodzą nawet pod płot osiedla.


Za to na popołudniowy spacer Beata wzięła Lunę. 

Spotkałyśmy znajomą border collie, trzyletnią Juno. Pobawiłyśmy się z nią. W tym czasie, kocica grzecznie siedziała w transporterku.
Jesteśmy zachwycone Juno. Obie marzymy o własnym borderze. Miałyśmy możliwość porzucać jej frisbee i och! Jak ona wspaniale łapie, jak je hipnotyzuje!

Beata ma kij, ale tam przejeżdża tramwaj...

Pimpek hipnotyzowany

Mój borderek

No czy jak tak leży nie wygląda uroczo?

Trenujemy się

Ja się czuję już prawie dobrze, a pogoda taka piękna, że aż żal nie skorzystać. No to skorzystałyśmy!
Na bieganie było zdecydowanie za gorąco, więc postanowiłyśmy pochodzić. Włączyłyśmy Endomondo (znajdźcie nas!) i wybrałyśmy się do jednego z pobliskich parków. Majaczyło nam się, że jest tam sztuczny strumyk, w którym psiaki będą mogły się wykąpać. Na miejscu okazało się, że strumyk owszem, był. Ale już nie ma. Został sam rów. Oblałyśmy więc psiaki wodą i pozwoliłyśmy im w spokoju pochodzić.
Ponieważ wciąż nie miałyśmy dosyć, zatrzymałyśmy się na siłowni koło placu zabaw i troszkę jeszcze poćwiczyłyśmy. Ze zdziwieniem zobaczyłyśmy, że obok są jakieś dziwne instalacje, służące do... chyba do parkouru? W każdym razie świetnie nadadzą się do agility :D
Pimpka ciężko "zjechać", ale w drodze powrotnej Riko miał już zupełnie dość i okazywał to kładąc się ostentacyjnie na środku drogi. Robiłyśmy wtedy postój i dawałyśmy psiakom pić. Prawdziwym błogosławieństwem okazała się dla nas stojąca na parkingu laweta, na której stała kilkucentymetrowa warstwa wody. Mogłyśmy spokojnie schłodzić psy.
Nowością (szczególnie dla Riko) była komenda TRENING. Pimpek znał ją już jako ROWER i ROLKI. Oznacza to, że nie można wąchać, załatwiać się i ogólnie zajmować się czymkolwiek co nie jest chodzeniem/biegnięciem.
Podsumowując, przeszłyśmy 5,6km. Jeśli chodzi o średnią prędkość, to wartości zapisane na moim koncie Endomondo są dużo niższe, niż na koncie Beaty. Wynika to stąd, że Beata wyłączała zegar na czas postoju czy spaceru po parku, ja zaś postanowiłam zapisać całą wycieczkę. Prędkość maksymalna, jaką udało nam się osiągnąć, to 8,5km :D

Na wieczornym spacerku trochę pofrisbiakowałyśmy i poćwiczyłyśmy komendę ZOSTAŃ.

Rozłożyłam się

Dziś dużo tekstu. Uwaga, przygotować się!
Beata pisała, że się niegroźnie przeziębiłam - te informacje są już nieaktualne. Mam zapalenie oskrzeli. Tydzień w domku najmarniej.
Każdy spacer to dla mnie wyprawa, ja nie mam siły nawet przed komputerem siedzieć! Wczoraj wyszłam na dwa (nie, nie, nie bójcie się! Mieszkam z mamą, w razie czego ona z Pimpkiem wychodzi! Tyle, że tego serdecznie nie znosi...), dziś na jeden i chyba nie dam rady wyjść na więcej. Musiałam wyjść, bo Pimpuś zjadł już prawie całą karmę. W naszym domu panuje zasada, że ja kupuję rzeczy dla psa. Teoretycznie mama mogłaby pójść do sklepu a ja tylko oddałabym jej pieniądze, ale że honorowa ze mnie bestia - nie mogłam na to pozwolić ;)
Nie mogłam go po prostu zostawić w domku, poszliśmy razem. Nie byłabym sobą gdybym czegoś z nim na spacerku nie zrobiła, a że z powodu okropnej chrypy komendy głosowe nawet dla mnie brzmią wyjątkowo niesympatycznie, postanowiłam poćwiczyć coś innego niż sztuczki. Padło na zostawanie pod sklepem.
Pimpek pod sklepem szczeka. I szczeka. I szczeka. Jakoś nigdy nie mam czasu/nastroju/okazji/humoru żeby to przepracować. No to dziś - próbujemy!
Komenda optyczna (gardło!) SIAD! I dwa kroczki w kierunku tak zwanego "bazarku" na którym znajduje się sklep zoologiczny. Nie zaszczekał? Świetnie! Wracamy do psa, jest ciacho. No to trzy, cztery, pięć kroków. Udało się. No to próbujemy dojść do furtki, o nie, nie wyszło, no to cofamy się... A może w inną stronę? Ślicznie!
I tak dalej. Ćwiczyłam z nim to ok. 15 min, na więcej nie miałam siły. Zaszczekał, odsuwałam się dalej, ucichł, natychmiast wracałam z ciachem. W końcu rzuciłam mu garść smaczków w kupę liści i poszłam do sklepu. Prawie starczyło. Ale za to jak już mnie zobaczył, zaszczekał tylko raz (nigdy nie podchodzę do niego jak szczeka, zatrzymuję się i czekam aż się uspokoi).
Wiem, że jeszcze wiele takich sesji przed nami, ale cóż... Jesteśmy na dobrej drodze!

Spacery po DCDC

Po DCDC chciałyśmy więcej frisbiakować, jednakże nasze plany się pokrzyżowały. W czwartek złamałam palec, a Lena jest chora. Nie jakoś bardzo poważnie, ale wystarczająco, żeby nie chciała nosa wyściubić z pod kołdry. Nasze psy nudzą się jak mopsy, którymi bądź co bądź nie są, więc trzeba ruszyć tyłek i coś porobić.
Dzisiaj wzięłyśmy frisbee i trochę potrenowałyśmy (ile się dało). Poza tym postanowiłyśmy zacząć z nimi biegać.
Lena miała dzisiaj problem z Pimpkiem, który nie chciał przyjść i musiała się mu chować za krzaki, a ja z Riko wręcz przeciwnie ładnie się odwoływał, wykonywał sztuczki, przeciągał się, ślicznie zmieniał tempa biegu i w ogóle cud miód i orzeszki. Na koniec potrenowałyśmy zostawanie w warowaniu i przybieganie do nogi na komendę. Kiedy wreszcie wróciłyśmy na podwórko, kazałyśmy im zostawać w warowaniu, kiedy my robiłyśmy przysiady, podskoki i inne dziwne rzeczy.

Zdjęć ładnych nie mamy, bo jesteśmy... zbyt zapracowane na spacerach żeby o tym myśleć ;)

Zarejestrowałyśmy się na http://www.znajdzpsiarza.czo.pl/

Jeśli ktoś chce wyjść na wspólny spacer, to zapraszamy!

DCDC - relacja :D

Trochę po czasie, ale weekend miałyśmy bardzo zajęty, a w poniedziałek pogoda była tak brzydka, że nic się nie chciało...
Zgodnie z planem na DCDC pojechałyśmy w sobotę. Przyznam szczerze, że obawiałam się jazdy metrem. Pimpuś tego środka komunikacji bardzo się boi, Riko jeszcze nigdy nim nie jechał. Obawiałam się, że uczucia Pimpuszonka będą oddziaływać na Rikunia. Tymczasem było zupełnie odwrotnie! Dobrze zapoznawany z metrem Riko właściwie się nie bał, a widząc to, Pimpek po kilku stacjach przestał się trząść i zaczął nawet jeść!
Na miejscu - mrowie psów! I nosy przy ziemi, i latanie od drzewka do krzaczka. Przy wejściu do parku zapięłyśmy psiaki na flexi (normalnie używamy zwykłych smyczy) ale w sumie większość czasu spędzały luzem, na zmianę kąpiąc się i schnąc.
Udało nam się skorzystać z porady behawiorysty a Beata kupiła dwa frisbee.
Jeśli chodzi o występy... Na zawody jechałam nastawiona na wyhaczanie ciekawych numerów we freestaylu i wróciłam zainspirowana i pełna pomysłów. Beata zaś postanowiła ćwiczyć regularnie frisbee z Riko. Czy zapał jej się utrzyma? Czy okaże się słomiany? Na pewno będziemy informować.
Podsumowując - było fantastycznie, wróciłyśmy ok 20:00, nie zawiodłyśmy się. W przyszłym roku jedziemy na pewno.

Foto.

Pierwsze kroki po wodzie

Śliczny Pimpuś

Jestem skupiony

Do wody!

dajdajdajdajdaj

To zdjęcie być musi. Policz szczęśliwe psy.

 Bonus: Za kulisami

Odkurzamy się przed DCDC!

Dziś na reszcie zrobiło się odrobinę chłodniej, więc na wieczorny spacer zabrałam frisbiaki. Okazało się, że przez upalne wakacje wszystko pozapominaliśmy... Dużo pracy przed nami, przede wszystkim muszę przypomnieć sobie jak się rzuca.

Będę biegał!

Wakacje? Po wakacjach.

Pierwszy dzień września, czas więc na jakieś podsumowanie. Ponieważ Beata zgubiła niezbędny kabel, na mnie spadł ten obowiązek ;).
Te dwa miesiące upłynęły nam pracowicie. Z Pimpkiem zdążyliśmy nauczyć się chodzenia przy nodze i nawet jeszcze to zepsuć (oklaski). Riko zaś poczynił olbrzymie postępy w samokontroli i obronie zasobów. Udało nam się nawet dojść do tego, że Pimpuś skacze przez Rikunia, a ten nie warczy! (Jak ma dobry humor...) Postęp!
Postanowienia na Nowy Rok Szkolny?
Nie będziemy obiecywać, że będziemy częściej pisać. Jeśli chodzi o zaglądanie na Wasze blogi, to możemy zobowiązać się do pisania komentarzy, a nie jak dotąd odchodzić bez śladu.
Nie wiem co panuje Beata, ale ja chcę wreszcie pójść z Pimpkiem do behawiorysty. Tak, miało być w maju, ale najpierw łapka, potem wyjazd, samochód (chyba Wam nie napisałam, że mój psiak został potrącony przez auto? No, to już wiecie.), zapalenie jelit, drugi wyjazd i tak zeszło...

A koniec wakacji świętowałyśmy jeszcze w czwartek. Byliśmy nad Wisłą. Niby bardzo blisko, ale jakoś nie jest ona zazwyczaj celem naszych spacerów. Tym razem zaryzykowałyśmy, i jak zwykle idziemy na północ, tak wtedy skierowałyśmy nasze kroki na południe. I był to strzał w dziesiątkę! Przez cały spacer, spotkaliśmy tylko troje ludzi. Psiaki pływały, aportowały z wody i brudziły się na potęgę. Riko wrócił ze spaceru niebieski! Z Pimpkiem nie tak źle, ale po raz pierwszy wyciągałam z niego rzepy. To że żaden z nich nie przyniósł do domu ani jednego kleszcza, traktujemy w kategoriach cudu. Pech tylko, że nie wzięłyśmy aparatu i macie zdjęcia robione telefonem... 
Są dość podobne, ale nie mogłam się zdecydować.

Kto jedzie na DCDC? My będziemy w sobotę ^.^